Zagroda Żubra w Mucznem to rezerwat gdzie można podziwiać prawie wymarły już gatunek czworonogów. Oczywiście w Bieszczadach możemy spotkać też wolno żyjące żubry, ale jeżeli chcemy mieć pewność ich spotkania należy udać się do rezerwatu w Mucznem.
Wejście do zagrody jest darmowe. Przed zagrodą znajduje się dobrze oznaczony bezpłatny parking. Następnie przejść przez bramę i po przejściu niewielkiego odcinka można oglądać żubry. Wybieg dla nich jest dość duży, dlatego nie zawsze będziemy mieć szczęście zobaczyć je z bliska.
Cerkiew św. Michała Archanioła w Smolniku została zbudowana pod koniec XVIII wieku. Pełniła funkcję cerkwi aż 1951, kiedy tereny dzisiejszego Smolnika zostały przekazane przez ZSRR Polsce a zamieszkująca je ludność ukraińska została przesiedlona do ZSRR. W następnych latach opuszczona cerkiew narażona była na stopniowe niszczenie i dewastację. Tereny te znajdowały się pod zarządem miejscowego PGR a w dawnej cerkwi przechowywano siano. Dopiero pod koniec lat sześćdziesiątych przeprowadzono podstawowy remont a cerkiew została wpisana do rejestru zabytków.
W roku 1974 cerkiew przęjął Kościół Rzymskokatolicki i do dziś pełni ona rolę kościoła jako Kościół pod wezwaniem najświętszej Marii Panny. Od 2013 roku obiekt wpisany jest na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Cerkiew znajduje się niedaleko Wielkiej Pętli Bieszczadzkiej w miejscowości Smolnik i prowadzi do niej znak znajdujący się przy drodze. Przez większość czasu pozostaje zamknięta a otwiera się ją głównie w czasie prowadzonych nabożeństw.
Wodospad Czartów Młyn znajduje się w środku lasu w pobliżu miejscowości Wola Górzańska kilka kilometrów na zachód od Jeziora Solińskiego. Dla osób, które w swoim życiu widziały już wielkie wodospady Polski czy świata z pewnością widok wodospadu nie będzie bardzo zdumiewający, niemniej jednak warto odwiedzić to miejsce. Przede wszystkim szlak do wodospadu prowadzi przez piękny las. Największa trudność może czekać nas już na samym początku trasy, bowiem zaraz za parkingiem trzeba pokonać niewielką rzeczkę aby wejść na szlak prowadzący do wodospadu. Są dni kiedy jej pokonanie będzie oznaczało przejście po kamieniach wystających z wody. Jeżeli przeszliśmy rzekę to dalej szlak jest już prosty i dobrze oznaczony. Spacer w kierunku wodospadu jest doskonałym pomysłem nie tylko dla osób w dobrej kondycji, ale także dla dzieci czy dorosłych, którzy nie czują się na siłach aby iść w Bieszczady Wysokie.
Jadąc drogą z Zagórza do Komańczy można zatrzymać się w miejscowości Kulaszne obok cerkwi św. Michała Archanioła. Warto to zrobić także dlatego, że obok cerkwi znajduje się dostępny parking i można z niego podziwiać okoliczny krajobraz. Cerkiew znajduje się bowiem na wzniesieniu przy drogowym zakręcie i za nią znajduje się bardzo ładny widok.
Historia tej grokokatolickiej cerkwi jest dosyć nietypowa, bowiem została wybudowana dopiero w 2006 roku. Powstała ona niedaleko miejsca, gdzie poprzednia cerkiew zniszczona została w pożarze w 1974 roku.
Komańcza to miejscowość leżąca niedaleko granicy ze Słowacją leżąca również na trasie od drogi E371 w kierunku Bieszczad Wysokich. Można tak dotrzeć nie tylko samochodem, ale także pociągiem, ponieważ znajduje się tam stacja kolejowa do której dojeżdżają pociągi z Krakowa.
Przez Komańczę przebiega szlak rowerowy "Zielony rower".
Będąc w Komańczy warto zobaczyć niewielki drewniany, zabytkowy kościół św. Józefa oraz drewnianą Cerkiew Opieki Matki Boskiej, która jest rekonstrukcją XIX- wiecznej cerkwi zniszczonej w pożarze w 2006 roku.
W miejscowości Dołżyca znajduje się niewielki wodospad. Istotne jest to, że aby go zobaczyć nie trzeba nigdzie iść, gdyż znajduje on się przy samej drodze. Także dla osób zmotoryzowanych, które nie mają sił lub czasu aby iść w pieszą wędrówkę jest to na pewno opcja warta rozważenia.
Wodospad znajduje sie na rzece Dołżyczka. Niedaleko wodospadu jest również pole namiotowe.
Jak wiadomo Bieszczady to nie tylko Polska, ale również Słowacja i Ukraina. W przeciwieństwie do Ukrainy, Słowacja należy do Unii Europejskiej, przez co wjazd na jej terytorium jest łatwiejszy a przekroczenie granicy możliwe jest także na szlakach turystycznych.
Jeżeli decydujemy się na wjazd na Słowację samochodem to zdecydowanie najbliższym przejściem granicznym będzie przejście w Radoszycach. Po słowackiej stronie pierwszą miejscowością jest Palota, gdzie znajdują się szlaki turystyczne prowadzące w miejscowe góry.
Mijając Palotę dotrzemy do miasta Medzilaborce. Tutaj znajdziemy już sporo sklepów i punktów usługowych, a także atrakcje turystyczne - wieżę widokową Kýčera, rzeżbę Čertov kameň oraz kilka kilometrów za miastem ruiny klasztoru Monastyr. W samym mieście znajduje się dość ładna cerkiew św. Ducha.
Rezerwat Sine Wiry położony jest nad rzeką Wetlina kilkanaście kilometrów na południe od Jeziora Solińskiego. Sam rezerwat jest niewielki, ale aby do niego dotrzeć należy pokonać około godzinną trasę pieszo. Droga prowadząca do rezerwatu jest jednak dość dobrze utrzymana, nie ma błota a momentami widać nawet pozostałości asfaltu. Nie ma również dużych pochyłości terenu a większa część trasy jest płaska. Dlatego odwiedzenie rezerwatu jest dobrą propozycją dla osób, którym kondycja nie pozwala iść w Bieszczady Wysokie.
Rezerwat znajduje się na zakolu rzeki Wetlina, gdzie możemy podziwiać jej bieg a także okoliczny las. Nad rzeką znajduje się także tzw. "łoś z Zawoju" czyli wystający pień drzewa przypominający łosia. W pobliżu rzeki można także usiąść na ławce.
Idąc dalej tym samym szlakiem możymy dojść do pola biwakowego i dalej do opuszczonej wsi Ług. Można teoretycznie dojść aż do miejscowości Smerek w Biesczadach Wysokich, ale z tym celu trzeba mieć zaplanowane zdecydowanie więcej czasu.
Rezerwat przyrody Gołoborze w Baligrodzie znajduje sie niedaleko miejscowości Rabe kilka kilometrów na południe od Baligrodu. W kierunku rezerwatu prowadzi asfaltowa droga której dużą część można pokonać samochodem.
Idąc dalem w głąb lasu będziemy mijać tablicę upamiętniającą wydarzenia I wojny światowej a także grób rodziny Michalczaków. Nie jest do końca znana historia osób tam pochowanych, ale grób jest dość dobrze zachowany. Niedaleko drogi prowadzącej przez rezerwat można również zwiedzić kamieniołom.
Na terenie rezerwatu istniała dość spora wieś o nazwie Rabe, kóra po II wojnie światowej została wysiedlona. Zabudowania zostały w zdecydowanej większości zniszczone.